Een bezoek aan Keulen

Het plein voor de Keulse DomVrijdagmiddag 17 juni ben ik met de trein naar Keulen vertrokken. Ik ging naar een vergadering van belangenorganisaties die strijden tegen armoede en werkloosheid in de verschillende Europese landen. Samen met collega Henk. De ICE International naar Frankfurt vertrekt ieder uur om 4 minuten over half van het Centraal Station in Amsterdam. In Keulen aangkomen steek je de Rijn over via een grote spoorbrug, waarbij je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Theo haalde ons van het station. We gingen met de U bahn naar de Wienerplatz in Muhlheim. Daar was ons pension. Muhlheim ligt vastgebouwd aan Keulen, dat ongeveer een miljoen inwoners heeft. Bij de reis staken we de Rijn weer over en genoten weer van het uitzicht. Theo legde ons uit, dat we de volgende dag met lijn 4 van de U Bahn naar de Hans Bocklerplatz moeten voor de vergadering. Hier en daar zie je in het openbaar vervoer dronken Duitsers met een fles in de hand. We kwamen aan op de Wienerplatz in Muhlheim en liepen naar het pension. 20 euro per nacht p.p. Het blijkt dat we in principe ‘bettensteuer’ dwz bedbelasting moeten betalen. Het is een soort toeristenbelasting. 5% van de overnachtingsprijs.
Ik betaal vooruit en we gaan met Theo naar zijn huis in Kalk. Daar eten we. We hebben inmiddels al twee lange wandelingen door Keulen achter de rug. We komen in de Esselstraat waar zowaar nog huizen staan van voor de oorlog. Want in Keulen zijn alle huizen in de oorlog platgebombardeerd. De huren zijn hier op de particuliere markt hoog, zeggen de Duitsers, minstens 500 euro in de maand. Voor Nederlandse begrippen is dat echter helemaal niet zo duur. Na het eten gaan we na enige tijd met bus 159 weer naar het pension. We rijden via buitenwijken van de stad. Het valt me op dat in Keulen de straatverlichting veel schaarser is dan in Nederlandse steden. Op de Wienerplatz aangekomen zien we overal op het plein en in de omgeving plukjes mannen en vrouwen met een drankfles in de hand. Voor de supermarkt die nog open is staat een grote groep daklozen.
Zaterdag gaan we met de U Bahn naar de plaats waar de vergadering plaatsvindt. Met de 4 naar Neumarkt, uitstappen Hans Bockler Platz. Maar eerst drinken we koffie en nemen een broodje op het station. Het is er gezellig druk. Er is markt op de Wienerplatz.
Met de U Bahn steken we de Rijn weer over. We komen aan de rand van een groot park bij de Venloer Wall. De kleuren van de huizen en de bouwstijl zijn heel anders dan in Nederland. Meer grijze en geelachtige muren en minder rode bakstenen, die je in Nederland veel ziet. Maar bezienswaardige historische gebouwen zul je weinig vinden, natuurlijk omdat alles weggebombardeerd is. De stad wordt van alle kanten doorsneden door brede autowegen zoals de Frankfurter Strasse.

De St Apostelkerk

De vergadering begint pas ‘ s middags, we laten onze tas achter en gaan met de U Bahn naar de Neumarkt, een groot winkelcentrum met oa de Neumarkt Passage. Het is een groot en naar onze indruk duur winkelcentrum, een groot contrast het de Wienerplatz in Muhlheim waar je goed kunt zien dat de verarming en verpapering onder sommige delen van de Duitse bevolking hard heeft toegeslagen. We zien aan de rand van de Neumarkt een groot oud gebouw, een kerk. Het blijkt de St Apostel kerk te zijn, die weliswaar in de oorlog zwaar beschadigd is maar na de oorlog op de oude fundamenten weer opgebouwd. We gaan naar binnen en bekijken de vele beelden en andere middeleeuwse kostbaarheden die in deze kerk te zien zijn.
De volgende dag brengen we een bezoek aan de Keulse Dom, een ware toeristische attractie.
Horden toeristen op het plein voor de kerk. In de omgeving weer een winkelcentrum met duur uitziende winkels en straten, een groot contract met de buitenwijken van Keulen.In de Dom van Keulen liepen drommen toeristen door de kerk, die verder vooral erg leeg was. Ook op het plein voor de kerk vele toeristen. Gele bussen stonden te wachten om de drommen bezoekers door de stad te rijden. In de omgeving van de Dom is een duur winkelcentrum, waar eigenlijk alleen maar nieuwe gebouwen staan. Voor de Dom is aan verschillende kanten van de kerk een groot plein waar allerlei festiviteiten plaatsvinden. Aan de achterzijde van de kerk is een museum over de geschiedenis van Keulen, voornamelijk gewijd aan de Romeinse tijd, want Keulen was in die tijd een Romeinse vesting aan de grens van dat Romeinse Rijk.

Toeristen op het plein voor de Keulse Dom

]]>

Sinds 1 januari werd de ‘Tijdelijke wet pilot loondispensatie’ van kracht. Deze wet loopt vooruit op de in te voeren Wet Werken naar Vermogen. In de pilot die nu loopt hebben 32 gemeenten de mogelijkheid, een bijstandsgerechtigde, iemand met een WSW indicatie of jongeren op grond van de Wet Investeren in Jongeren (Wet WIJ) bij een reguliere werkgever in het commerciële bedrijfsleven of bij een overheidsinstelling aan het werk te zetten waarbij die werknemer minder dan het Wettelijk Minimumloon krijgt betaald. Mensen waarvan men denkt dat ze voor de pilot in aanmerking komen worden eerst gedurende drie maanden bij een werkgever te werk gesteld met behoud van uitkering. In deze drie maanden stelt een functionaris van de instantie die namens de gemeente de proef uitvoert samen met de werkgever iemands loonwaarde vast.Bijvoorbeeld: deze persoon kan voor de werkgever gezien de handicaps van de werknemer 40% van het minimumloon voor de werkgever terugverdienen. De werknemer sluit dan een arbeidscontract met de werkgever, waarbij deze bij een volledige werkweek maar 40% van het minimumloon hoeft te betalen. De gemeente vult dit loon van de werknemer aan tot iets boven het bijstandsminimum. (het bijstandsminimum voor een alleenstaande is 70% van het minimumloon). Dus bij een volledige werkweek komt iemand uit op iets van 80% van het minimumloon. Deze systematiek zal bij de invoering van de nieuwe wet Werken naar Vermogen. (WWNV) worden uitgebreid en van toepassing zijn in alle gemeenten, terwijl de doelgroepen worden uitgebreid.De brochure is enerzijds een kritiek op de regeling, maar beschrijft anderzijds sec hoe de regeling in elkaar zit. Achtereenvolgens worden behandeld de doelgroepenbepaling, met een uitleg van de criteria die bepalen wanneer men wel en niet tot de doelgroep behoort. En vervolgens wordt ingegaan op de loonwaardebepaling, die plaats vindt aan de hand van verschillende meetsystemen. Tenslotte wordt ingegaan op de berekeningsnethoden voor het vaststellen van de aanvullende uitkering en hoe hoog die moet zijn. De brochure bevat vele tips voor mensen die wellicht tot de doelgroep behoren hoe te handelen wanneer de uitkerende instantie zegt dat bepaald moet worden of men voor de regeling in aanmerking komt. Of als men onder de regeling tewerk is gesteld. Als bijlage vindt men in de brochure het uitvoeringsbesluit van de regeling. De brochure kost 4 euro voor particulieren en kan worden besteld bij de Bijstandsbond.Overigens zijn we alweer juni 2011, en het loopt nog niet erg hard met het aantal mensen dat op de regeling tewerk is gesteld. De gemeente Oldenzaal heeft zeventien mensen op deze manier aan een baan geholpen. Het doel van de gemeente is om voor het einde van 2012 zeker 30 mensen zo aan een baan te helpen. Het blijkt dat Oldenzaal de gemeente is met het meeste aantal plaatsingen. In de 31 andere gemeenten zijn er dus minder geplaatst, zodat na 6 maanden in het hele land enige honderden mensen op deze manier te werk zijn gesteld. In Amsterdam zijn het er een stuk of tien.

De brochure kun je hier lezen.Piet van der Lende